Biografie van Doré van Halder

Het eten van mijn voornaam,
die veel te wijde wereld waarvan
rivieren de huid vormen, deed
ik zittend op schoot.

Hier en daar geprikkeld door mijn
geboortegrond zoog ik als kind
alle verhalen op, gezichtsuitdrukkingen.

Woord en gebaar verschilden zo zeer van
mijn taal, dat wie ik was gelukkig
was want onbekend.

In een sterrentuin, in augustus,
heb ik mijn kinderen gezaaid

rondom een toren van warme
vochtige adem.

Tussen hun plooien hoor ik
al hun stemmen.

Ze vragen of ik ook
een kind ben.